Bir ara ‘İçimizdeki İrlandalılar’ vardı...
Şimdi ise ‘İçimizdeki Esadçılar’ var...
Kimileri ‘İçimizdeki Baascılar’ da diyor ama ben
‘İçimizdeki Esadcılar’ demeyi daha çok seviyorum.
*
Neden mi?
Çünkü Esadcılığın Türkiye’deki gelişimi evlere şenlik!
*
Bir kere ‘İçimizdeki Esadçıları’ tanıyarak başlayalım.
Kim bunlar?
Türkiye’nin Suriye politikasını eleştirenler...
“Türkiye yanlış yapıyor” diyenler.
*
Oysa içimizdeki asıl Esadcıları tanımak için bundan 2 yıl öncesine gitmek gerek...
2 yıl önceki gazeteleri çıkarıp bakın:
Beşar, halkına zulüm ederken onu
‘Arap Dünyasının Rol Modeli’ diye tanıtanlar mı istersiniz?
Binlerce muhalif Şam’da işkence tezgahlarından geçirilirken Beşar-Esma
Esad çiftinin fotoğraflarını basıp
‘İşte Ortadoğu’nun Çağdaş Yüzü’ diye haberler yapanlar mı?
Yoksa köşesinden Beşar Esad güzellemeleri
sıralayan ‘Ortadoğu Uzmanları’ mı?
*
Bugünkü U dönüşlerine itibar etmeyin...
Başbakanımızla kankalık yaptığı günlerde
Beşar Esad için güzellemeler düzen Türkiye medyasıdır asıl ‘İçimizdeki Esadcı’...
*
Hama’da 20 bin kişiyi öldüren, Abdullah Öcalan’ın bir zamanlar 1 numaralı
hamisi, o coğrafyada en az MOSSAD kadar cinayet işlemiş bir ‘derin devletin’
kurucusu Esad Ailesi’ni, daha düne kadar
‘Suriye’nin kurtarıcısı’ olarak gösteren dönek Türk aydınıdır asıl ‘İçimizdeki Esadcı’...
*
Ben mi?
Benim ‘Esed Bey’e bakış açım hiç değişmedi:
“Seni hiç gözüm tutmadı Beşar...
Babanı da hiç sevmezdim zaten Beşar!”