Her vatanın kurtuluşunun ve kuruluşunun temelinde sıkıntı, yokluk, acı,
gözyaşı ve ölüm vardır. Bütün bunlara daha iyi, daha onurlu ve daha özgür bir
yaşam için razı olunur. Tarih, izleri günümüze kadar gelen ve gelecekte de
devam edecek olan özgürlük mücadelelerinin canlı tanığıdır. Onun içindir ki,
vatan toprakları üzerinde yaşayanlar onun değerini bilmek ve ona sahip
çıkmak sorumluluğuyla yükümlüdürler. Mehmet Akif Ersoy’un aşağıdaki
dizelerinde bakınız bu gerçek nasıl dile getiriliyor:
“Sahipsiz kalan bir vatanın batması haktır,
Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır.”
Aşağıdaki anekdot, Mehmet Akif Ersoy’un bu dizelerinde işaret edilen
vatan gerçeğini en iyi anlayan ve ona karşı olan sorumluluğunun gereğini
eksiksiz olarak yapmış olan ATATÜRK’ün vatan anlayışı ve sevgisi
konusundaki düşüncelerini yansıtması açısından önemlidir:
Mustafa Kemal’in Samsun ve çevresindeki faaliyetlerinden korkan
İstanbul Hükûmeti, İçişleri Bakanı Ali Kemal’in bir genelgesi ile onu görevden
alır. Bu sıralarda, Ali Galip adında birisi de, Erzurum valiliğine atanmak
maskesi altında Mustafa Kemal’i tutuklamakla görevlendirilir. Ve Sivas’ta bazı
tertiplere başvurur. Bu komployu Amasya’da haber alan Mustafa Kemal, bir
atlı birlik oluşturarak habersizce Tokat’a gider. Kendileriyle sohbet etmek
üzere şehrin ileri gelenlerini toplar. Bu toplantıda bulunan avukat Ali Bey,
gözlemini şöyle anlatıyor:
“Yirmi kişi kadar vardık. ATATÜRK, etrafında bazı kişilerle birlikte geldi.
Köşede bir sandalye vardı. Selâm verip oraya oturdular ve bize memleketin
kurtuluş yolu hakkında hiçbir şekilde unutamayacağım şu açıklamada
bulundular:
-Hiçbir savunma aracına sahip olmasak bile, dişimiz tırnağımızla, zayıf
ve dermansız kolumuzla mücadele ederek şeref ve haysiyetimizi,
namusumuzu korumayı kaçınılmaz görüyorum. Tarih, bize vatan uğrunda
canını, malını esirgemeyen milletlerin asla ölmediklerini göstermektedir. Ben
hayatımı, hiçbir zaman milletimizden üstün görmedim ve görmeyeceğim. Her
an memleket için şerefimle ölmeye hazırım.”