Ve kadınlar, bizim kadınlarımız;
korkunç ve mübarek elleri,
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle anamız, avradımız, yarimiz…
Ve sanki hiç yaşamamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri;
öküzümüzden sonra gelen…
Ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız…
***
Nazım Hikmet;
Dün ölüm yıldönümünde birçok etkinlikle anıldı…
Nazım, kadınların haklarını savunduğu için de mahpuslarda çürümeye terk edildi…
Nazım, döneminin koşullarına göre tanımladı kadınları;
Bizim kadınlarımız’da…
Kadınlara, bugün bile sofrada öküzün arkasında yer verilmek isteniyor…
Çağdaş kadın, direniyor;
Düşüncesine kelepçe vurulmuş kadın;
Zorunlu olarak boyun eğiyor…
Haydi be kadın;
Bir kez olsun önce insan, sonra üreten olduğunu anımsa;
Çağdaş kadının yanında, en önde yer al;
Öküzün arkasından gitme!..
Ata Akdoğan
Gerçek Gazetesi