Ruh, korktuğu sürece rahat yüzü görmez…
Halk üçe bölündü: Her şeyden yoksun olanlar, bazı şeylerden yoksun olanlar, her şeye sahip olanlar.
75 milyona dayanan Türkiye’de paranın yüzde doksanı yüzde 3.4’ün elinde. 2 milyon 700 bin kişi servetin yüzde doksanını elinde tutuyor. Bunlar ABD ve AB ülkelerindeki insanlar düzeyindeki zenginlikle yaşıyor. Geri kalan büyük kesim yoksul bir Afrika ülkesinden farksız yaşam sürdürüyor. Bu mu ekonomisi büyük ülke?. Umut, tek umut, bu gidişatın gidişat olmadığını bilenlerde ve onların çoğalmasında.. Şimdi mücadele için doğmuş eylem adamlarına her zamandan daha çok ihtiyaç var..
Öğretilmiş cehaletin temsilcileri şimdi de İstiklal Mahkemeleri konusunda tavuk ayağı gibi eşiniyorlar. Aptallığın ve uşaklığın ilacı olmadığı için, bu kurumla da Cumhuriyet’e sataşmaya çalışıyor, mahkemeleri sanki Cumhuriyette icat edilmiş gibi, cahilliklerini gene kendilerinden farksız olanlara satmaya çalışıyorlar. İstiklal Mahkemeleri şudur: Cumhuriyetten 13 yıl önce, Birinci Dünya Savaşı’ndan da önce, 1910’da kuruldu. 14 mahkeme yargılama yaptı. Cumhuriyet döneminde sayıları 3’e indirildi. Kuruluş amacı, asker kaçakları, ( sayıları 36.000) casuslar, bozguncular, vatana ihanet suçunu işleyenleri yargılamaktı. Toplam 55.000 kişi yargılandı. 1352 idam yapıldı. 3000 kişinin idam hükmü yürürlüğe konmadı. 40 kişiye dayak cezası verildi. Mahkeme heyetleri meclisten seçildi. Yargılamalar her zaman halka açıktı. İnfazlar da halka açık meydanlarda yapıldı. Savaş sırasında kuruldular ve devrimler süresince hizmet yaptılar..
Devleti ilk sarsanlar, kendi yıkımlarını da hazırlar.. Ruh, korktuğu sürece rahat yüzü görmez…
Osman PAMUKOĞLU