Bir “Zafer Bayramı”nı daha kutladık; biraz buruk... Hemen herkes zaferden sonrasını bilir, ya zafer öncesi?
Zaferin kahramanları, kahramanlığı nasıl hazırlamış, hangi duygu içinde o zamanı geçirmiş “Ordular ilk hedefimiz Akdeniz’dir” deninceye kadar neler yapmıştır.
Mesela Atatürk cepheye gitmeden önce son geceyi nasıl ve nerede geçirmiştir, bu pek bilinmez.
* * *
Son gece Ankara İstiklal Mahkemesi Başkanı Topçu İhsan Bey’in davetlisidir, Keçiören’de bahçeli bir ev, komşu yaşlı bir kadın, Rumeli yemekleriyle...
Atatürk bu yemekleri çok severdi.
Onun için Topçu İhsan Bey’in eşi, komşudan yardım istemiştir, elbasan tavası...
* * *
İmkanları dar, kısıtlı bir ev, “Gazi” geliyor diye komşudan sandalye alınmıştı.
Atatürk kendisinin ve ulusun kaderini değiştirecek olan “Büyük Taarruz”un öncesini eski arkadaşının evinde geçirmeyi tercih etmiştir ama yıllar sonra, bu arkadaşı Bahriye Bakanı olmuş, “Yavuz”un onarılması sırasında can sıkıcı olaylarda iki yıl hapse mahkum olunca, Atatürk sanki o geceyi unutmuştur. Hatta bazılarına göre “İsmet Paşa”nın ağırlığı hissedilmiştir.
Siyaset ah siyaset!
* * *
Yemek biter Atatürk kalkar, arkadaşının eşinin ağladığını görür, elinde su dolu koca bir tas vardır. “Gazi”nin arkasından dökecektir suyu. Gözyaşlarını silmektedir. Kadıncağız yaşlı gözlerle “Gazi”ye bakar:
“Sıhhat ve afiyet içinde git, muzaffer dön. Gazan mübarek olsun Paşam!”
“Merak buyurmayınız Nuriye Hanım, Allah’ın inayetiyle zaferi kazanacağız!”
* * *
İsmet Paşa da elbette Başkumandan’la birliktedir:
“Erkenden tıraş oldum, şafakla beraber 26 Ağustos’ta muharebe başladı.”
Neyse, bakalım o gece karargahta neler olmuş?
Atatürk erkenden kalkmış, emirerine “Bir kahve yap!” demiş...
Yaver Muzaffer Kılıç göz ucuyla Paşa’ya bakmış:
Gazi, ellerini açmış vecd içinde dua ediyordu.
“Büyük Allah’ım!.. Sen Türk Milleti’ni muzaffer eyle!”
* * *
Erol Mütercimler’in “Fikrimizin Rehberi”(*) Kurtuluş Savaşı’nın teferruatlarıyla doludur.
Parçalar bizi bütüne götürür.
——————————————
(*) Alfa Yayınları