Sene 1914...
Ayvayı yeme aşamasına gelen Osmanlı, hâlâ şov peşindeydi. Öyle bi atraksiyon
yapalım ki, ahalimiz “dünya lideri” olduğumuzu görsün dediler.
Düşündüler, taşındılar...
Üç kıtada uçak uçurmaya karar verdiler. İstanbul’dan havalanacak, Şam üzerinden,
İskenderiye’ye konacak; böylece Avrupa, Asya, Afrika’yı kat etmiş olacaktı. Sayın
ahalimiz de “vay be, amma devletiz haa” diye sevinecekti.
*
Halbuki, gurur duyulan uçağın elbette bizimle alakası yoktu, ithaldi, Fransız malıydı.
Modeli, Bleriot XI/B’ydi.
Sanki biz icat etmişiz gibi, kanatlarına kocaman ay-yıldız işlediler, adını da Muavenet-i
Milliye, milli yardımlaşma koydular, oldu sana yerli malı uçak!
*
Burundan pırpırlı, kanatları bezdendi. Pilotlar, üstü açık otomobil gibi, kokpitsiz,
dışarda uçuyordu. Dönemin en önemli pilotu, Tayyareci Fethi Bey’i çağırdılar, buna bin,
Toroslar’ı aş, Şam’dan dön, Kahire üzerinden İskenderiye’ye git dediler. “Saçmalamayın
birader, F-16 mı bu?” demedi, “peki” dedi. Havalandı, Eskişehir, Konya, Adana, Humus,
Beyrut, ine kalka 10 günde Şam’a geldi. Kudüs ve Kahire üzerinden İskenderiye’ye
varmak için tekrar havalandı, e olacağı buydu, dandik uçak Taberiye Gölü yakınlarında
düştü, yardımcısı Sadık Bey’le beraber, ilk Türk hava şehidi oldu. O zamanlar iletişim
imkânları son derece ilkeldi, buna rağmen, Tayyareci Fethi Bey’in şehit düşmesi,
memlekette adeta uzay mekiği düşmüş gibi etki yarattı. Cenaze töreni mahşeri
kalabalıktı. Şam’da Selahaddin Eyyubi Türbesi’nde toprağa verildi.
*
Gel zaman git zaman, sene 1934...
Herkes unuttu ama, tarihimizin ilk hava şehidini “Yüce Atatürk” unutmadı. Kabri
sınırlarımızın dışında kalan bu milli kahramanı, vatan toprağında adıyla yaşatmak
istedi. Muğla’ya bağlı Meğri ilçesinin adını, Fethi’ye ithafen, Fethiye olarak değiştirdi.
Evet... Her milimetrekaremiz kutsaldır, millidir ama, Fethiye katmerli millidir. Çünkü
bizzat Yüce Atatürk’ün armağanıdır.
*
Peki, neden orası? Tayyareci Fethi Bey, Meğrili miydi? Hayır. Yüce Atatürk, adını
yaşatacak yer ararken, bizzat Meğri’nin ileri gelenleri talip olmuştu, bu mangal yürekli
kahramanın adını madalya gibi biz taşıyalım, biz yaşatalım demişlerdi, Yüce Atatürk de
kabul etmişti.
*
Hatta... Faruk Nafiz Çamlıbel’le birlikte 10’uncu Yıl Marşı’nı yazan Behçet Kemal Çağlar,
öylesine etkilenmişti ki, Tayyareci Fethi’ye ithafen şu dizeleri kaleme almıştı:
Aslan uçtu diye söylenir methi
bu kutsal toprağın çocuğu Fethi
kahrolur darbanla elbet her zaman
olursa bakış yan, maksat eğri
bak... Fethiye oldu sayende Meğri
Kartalım!
Gölgende hürdür bu vatan
*
Yüce Atatürk sayesinde Fethiye’ye adını veren bu milli kahraman, doğma büyüme
İstanbulluydu. Ve, hakkında “kartalım” diye şiir yazılan Tayyareci Fethi Bey, kara
kartalın, Beşiktaş kulübünün kurucularından biriydi.
*
Dolayısıyla...
Beşiktaşlı Yıldırım Demirören’in Yüce Atatürk pankartı açtılar diye Fethiye’yi disipline
göndermesi, hem memleket tarihi açısından, hem Beşiktaş tarihi açısından, katmerli
trajedidir.
*
Gene de şükretmek lazım... Öyküsünde “Atatürk, milli, pilot, kahraman, 10’uncu Yıl
Marşı” kavramlarını barındırıyor diye, Ergenekon’a da bağlayabilirlerdi Fethiye’yi!
