12 Eylül döneminin patlayan müziği arabeski bağrına basanların, ideolojik olarak 12 Eylül ile “sözde” hesaplaşması ne kadar inandırıcıdır?
***
Birçok konuda yakın geçmişimiz yalanlarla örtbas edilmekte.
Gönül buna izin vermiyor…
Sivas Madımak olayları, bu yalanların en başında geliyor.
Bizim kuşak, “daha dün gibi” hatırlar, orada olan biten cinayeti…
Bu konuda bugün yazılan bazı makalelere gerçekten inanamıyorum…
Tüm kayıtlarda, tüm videolarda olan, saatlerce sürmüş, sloganlar, vahşilik ve oradaki amaç, bu makaleleri yazan yandaşlar tarafından yok sayılıyor…
“Normal bir yangın”mış gibi davranılıyor…
Bunlar neyin yandaşı?
İnsanın mı?
Değil…
Amaçlarına ulaşmak uğruna dalaverenin her türlüsü mümkün görünüyor.
Artık buna alıştık ve bu kadar düşmek istemiyoruz.
“Gönül” işte burada umudunu kaybediyor.
***
Artık uzattığımız elleri tutmamalarına gücenmiyoruz bile.
İnsan olmak, gereksizleşti sanki…
***
Başa dönelim;
Ben bir müzisyen olarak kötü müzik dinleyen bir kesimi uyardım.
Öyle ki, arabesk sevecek kadar “müzik sevmeyen” bu kesime nasıl ulaşacağımı çoğu zaman anlatamadım…
Yıllarca samimi bir dille uyardım. Ve sonunda, duymayanların duyacağı şekilde sert olarak da uyardım.
Böyle gerekiyordu kanımca…
Biliyorum ki, müzik insanı eğitir, iyi müzik dinleyen insan, müzik yapan insan savaş istemez, yangın istemez, öldürmek istemez; çünkü yaşamdan yanadır, çünkü yaşamın güzelliğini ona içsesi hatırlatmıştır gülümseyerek, tüm sıcaklığıyla…
***
Dediklerimle ilgili en ufak bir pişmanlık yoktur..
Denilenler doğrudur…
Fazıl Say