Şehitler öldü, vatan bölündü!

Yıllarca “Şehitler ölmez, vatan bölünmez” diye sloganlar atıldı.
Ama geçen cumartesi (16 Kasım 2013), şehitler öldü, vatan bölündü!..

***

‘Amed’de(!) düzenlenen törenlerde ‘T. C.’ Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan, resmen ‘Kürdistan’ sözünü kullandı, vaktiyle kendisine TV’ler önünde “Has…tir” diyen PKK hamisi Baydemir ile el ele tutuştu.
Düğün evinin kamberi ise, atasından beri Türkiye’de gözü olan Barzanilerin son temsilcisi Mesut Barzani idi!
Ben, “Tüm bunlara karşı, ilk milli hükümet döneminde Ankara’mızın adı Atatürk olsun” diye boşuna öneride bulunmamıştım.
Onlar, daha şimdiden Diyarbakır’ın adını Amed yaptılar.
“Ağacın dalları nerenize battı Eyy Başbakan? Hastirin diyorum, hastirin” diye bağıran Diyarbakır Belediye Başkanı Baydemir, Barzani’ye ‘Amed Kitapçığı’ armağan etti.
Hep birlikte, -bu gelişmeler karşısında tırnaklarını yiyen- İmralı’daki Öcalan’ı da kutsayarak, onu biraz sakinleştirmeye çalıştılar.
Şehitler öldü, vatan bölündü!..

***

Barzani, Diyarbakır Belediyesi’ni ziyaret ederken:
“Amed’e barış için geldik” dedi, şehitler bir kez daha öldü!
Devam etti:
“Sayın Öcalan’ı ve Erdoğan’ı kutluyoruz…”
Şehitler cennet mekânında yan döndü!

***

İşine gelince, “Ordu peygamber ocağıdır” de, sonra peygamber filan dinleme, orduyu yok et!
İşine gelince, “Kur’an’ı Kerim’de Allah buyuruyor. Şehitler ölümsüzdür. Biz onları öldü sanırız ama onlar ölmez” de, sonra şehitlerin kemiklerini sızlat!
İşine gelince “Bir vatan, bir bayrak” de, sonra vatan içinde başka vatan oluşturmaya çalış!

***

Hiçbiri tesadüf ya da yanlış anlaşılma değil.
Hepsi bilinçli.
Ne dedi, Başbakan Yardımcısı Beşir Atalay?
“Erdoğan’ın Kürdistan adını kullanıp kullanmamasını çok tartıştık ve sonunda bilinçli kullandık. Bu ifade uluslararası alanda kullanıyor ama Türkiye’de kullanılmıyordu. Türkiye rahatlıyor, çözüm süreci ilerliyor!”
Rahatlayan Türkiye değil ama evet birileri çok rahatlıyor.
Türkiye’nin çözülme süreci ilerliyor, şehitler bir kez daha ölüyor, vatan bölünüyor!

***

ÜNİVERSİTELERDEKİ AYDINLIK YÜZLER
Ülke üzerinde karanlık bulutlar yoğunlaşırken, hâlâ umudunu yitirmemiş gençler var bu ülkede.
Onların davetlerine -fırsat buldukça- katılmaya çalışıyorum.
Aşağıdaki fotoğraflarda, yüzlerindeki umut ve aydınlığa bakar mısınız?
Bu umutları boşa çıkarmamalıyız.