Terör örgütü çıtayı yükseltti. Devlet içinde devlet olabileceğini göstermek istiyor, yol kesip milletvekili kaçırıyor ve onu bir mahkeme karşısında yargılama kararı alıyor.
Biz sizin milletvekilinizi kaçıracak güce ve etkinliğe sahibiz mesajı veriyor. Bölgede kendilerinden veya izin verdikleri kişilerden başka kimselerin, politika yapmasına izin verip vermeme konusunda söz hakkını kendilerinde görüyorlar. Zaten örgüt milletvekilini kaçırdıktan sonra yaptığı açıklamada Hüseyin Aygün’ün “gözaltına alındığını”, hakkındaki “idari ve hukuki işlemlerin” tamamlanmasının arından salıverileceğini söylüyor. Ancak devlet otoritesi tarafından kullanılabilecek hukuki kavramları birer birer sıralayarak bir otorite kurma çabasını ve hayalini doğruluyor.
Milletvekilinin özellikle Tunceli’den kaçırılmasının kuşkusuz ki özel bir anlamı da var; Tunceli’nin Alevi kimliği, korumaya çalıştığı, PKK karşıtı muhalif duruşu. PKK bu duruşu zayıflatmak amacıyla, bir anlamda Tunceli’yi dize getirmek, gözdağı vermek için Aygün’ü kullanmak istedi. Halkın Hüseyin Aygün’den yakındığını, işbirlikçi Aygün’ün bu yüzden uyarılacağını öne sürerek onu kaçırdı. Buranın sahibi benim, benim kurallarım geçerlidir demek istedi.
Silah zoruyla insan kaçırmanın ismi “alıkoyma” oldu. Terör örgütü gündüz vakti elini kolunu sallayarak bir milletvekilini kaçırdı, alıkoydu, “konuk etti” ve iki gün sonra onu aldığı yere geri bıraktı. Aslında daha önce yüzlerce kişiye yaptığı gibi. Bizim dikkatimiz ancak bir milletvekili kaçırıldığında bu yöne çekilebildi ama örneğin son 1 yılda bölgeden benzer şekillerde kaçırılan, dağa kaldırılan insan sayısı şaşırtıcı… 1990-2010 tarihleri arasında bölgede PKK tarafından 154 kişi kaçırıldı; son bir yıllık dönemde bu rakam 145…
Aygün’ün serbest bırakıldıktan sonra yaptığı açıklamalarda PKK’lılardan “genç arkadaşlar” diye söz etmesi, PKK’lıların kendisini “ağabey, bizi unutma” diye uğurladığını dile getirmesi ise tepkilere yol açtı. Aygün bu eleştirilere karşı kendini, empati yaptığını ve barış dilini kullandığını söyleyerek savunsa da sözleri, yol kesip adam kaçıran bir örgütün üyelerini masumlaştırma çabası olarak da yorumlandı.
Hüseyin Aygün her ne kadar barış dilini kullansa da, iyi niyetli mesajlar vermeye çalışsa da PKK tarafından kaçırılması en başta kendisine yönelik, onun siyaset yapmasına, özgür iradesine bir karşı çıkıştır. İtibarsızlaştırmadır. Diğer tarafta, Hüseyin Aygün’ün kaçırılmasıyla ilgili AKP’li Şamil Tayyar’dan gelen nefret dolu mesajlar ise en hafif ifadeyle ahlaki değildir, çirkindir. Bu arada Hüseyin Aygün kendisine yapılan suçlamalara karşılık olarak Tayyar’ı “ulu divana havale ettiğini” söyledi…
30 yıldır toplumun her kesimine kan kaybettiren bir terör örgütünün ülke sınırları içinde gündüz vakti yol kesip adam kaçırabilir güçte olduğu, üstelik bunu yüzlerce kere yapabildiği bir ortamda sorunun, politik zeminde partiler arası iktidar mücadelesinin bir malzemesi olarak kullanılması doğru değildir.
Müşfik Kenter
Küçük Sahne’nin büyük adamı. İsmiyle müsemma, sevecen, sıcak, yani eşfak… Ölüm haberini aldığımızdan beri sesi kulaklarımızda yankılanıyor sanki. Müşfik Kenter birçok çocuğun Alf’ini de bizi de yetim bıraktı gidişiyle biraz. Ve Orhan Veli’yi biraz da. Sayısız insana Orhan Veli’yi de şiiri de sevdirdi Müşfik Kenter’in sesi. Orhan Veli sevgisi Müşfik Kenter’e, Müşfik Kenter sevgisi Orhan Veli’ye dönüştü bir süre sonra.
Koca bir sahnenin tek bir kişiye nasıl dar geldiğini gösterdi bize oyunlarıyla, “Bir Garip Orhan Veli” ile Helen Helen ile Nasrettin Hoca Bir Gün ile… Türk tiyatrosunda bir devir kapandı onun ölümüyle. Yetiştirdiği sanatçılar onun 80 yıllık yaşamının en güzel eseri oldu ve bundan sonra onun yetiştirdiği sanatçıların eserleri üzerinden yaşayacak Müşfik Kenter ve onun yolu.
Son dönemde seslendirmesini yaptığı, o ikna edici ses tonuyla amfizem hastalığını anlattığı, insanlara sigarayı bıraktırma amacıyla hazırlanan kamu spotunda söylediği gibi “alabildiğiniz kadar derin bir nefes alın…” ve o nefesin kıymetini bilin.
Şeker Bayramınız kutlu olsun.
Cumhuriyet